1. W końcu wybrałem plan treningowy. Narzuciłem sobie rygor, dzięki czemu zbitek jednostek treningowych, które wykonywałem w trakcie tygodnia, nabrał jednostajności i celowości. Przyznaję, że z tym planem, dawno temu, miałem do czynienia i – jak łatwo się domyśleć – nie podołałem wymaganiom. Sam autor twierdzi, że jest on selektywny, dlatego też przy jego układaniu nie ustalił wymagań brzegowych, bo niezależnie od zdobytych życiówek, dzięki uczciwej pracy, można osiągnąć znacznie więcej niż się oczekuje. Takie postawienie sprawy bardzo mnie przekonuje. Sam doświadczyłem tego w zeszłym sezonie, ustalając cel na pokonanie bariery trzech godzin i dwudziestu minut, dzięki pracy, jaką włożyłem w przygotowanie, już podczas trwania BPSu, podniosłem poprzeczkę wyżej i ostatecznie ukończyłem łódzki maraton z czasem 3:13:08. Jeszcze nie ogłosiłem oficjalnie celu, jaki obrałem na wiosenny maraton (opublikowałem jedynie mały rebus na fejsbukowym profilu bloga), a już spotykam się z krytyką i niedowierzaniem. Nie rozumiem zasadności krytyki. Nie spinam się. Nie próbuję czegoś udowodnić. Robię to tylko dla siebie. Jeśli mi się nie uda osiągnąć tego, co zaplanowałem, to cóż – trudno. Jeśli nie na …